Już w średniowieczu powstały wspólnoty, gromadzace się by odmawiać różaniec. Żywy Różaniec to wspólnota religijna osób świeckich, które codziennie odmawiaja Tajemnice różańca. Wspólnoty te często nazywane są Różami. Pierwszą Różę założyła w roku 1826 w Lyonie służebnica Boża PaulinaIa Maria Jarikot. Według Pauliny zjednoczenie serc w jedności tajemnic daje Różańcowi szczególną moc nawracania grzeszników. Do Polski dzieło dotarło w XIX w. W krótkim czasie objęło niemal wszystkie parafie. Wśród wielkich czcicieli różańca byli Papieże. Papież Leon XIII napisał 13 encyklik różańcowych. Pisał On, że różaniec uczy mądrego przeżywania codzienności w tajemnicach różańcowych. Rozpoczynając 25 rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście zatytułowanym „Różaniec Dziewicy Maryi” ogłosił rok Różańca. Wtedy też Ojciec Świety wprowadzil nową część różańca, tajemnice światła.

Również przy naszym kościele istnieje Wspólnota Żywego Różańca. Obecnie jest 14 Róż. Każda Róża posiada 20 osób.

Raz w miesiącu, w pierwszą sobotę każdego miesiąca na Mszy Św. wieczornej odprawianej w intencji Wspólnoty Różańcowej; za żyjących, chorych i zmarłych oraz ich rodzin, członkowie Żywego Różańca dokonuja zmiany Tajemnic Różańcowych. Mszy Św. Zawsze przewodniczy opiekun, który w kilku słowach zachęca do życia chrześcijańskiego podaje miesięczną intencję, błogosławi Tajemnice przyniesione przez zelatora do ołtarza. Nabożeństwo kończy się pieśnią maryjną.